Uit verschillende verhalen van ouders met een kind met DCD, bleek dat er vaak een hele tijd over heen gaat, voordat de diagnose DCD daadwerkelijk gesteld is. Ouders zien dat de ontwikkeling van hun kind anders verloopt dan bij andere kinderen.

“Bij mijn dochter weet ik vanaf de geboorte al dat ze iets heeft. We zijn er ook van toen af achteraan gegaan. Alles wat je te horen krijgt is dat er is niks is. En je ziet ze denken: "overbezorgd". Met twee jaar werden eindelijk mijn gebeden een keer gehoord en stuurde de huisarts ons door naar de kinderarts. Na een serie onderzoeken kwamen we bij de kinderneuroloog, maar die zei ook: "Dit is gewoon een kind, dat wat langzamer is". Ze mocht wel naar therapie en dat gaat best goed (nog steeds). Maar nu ze in groep vier zit (reguliere school) krijgt ze het wat moeilijker. Dus de school erachter aan voor rugzak. Via de fysiotherapie kregen we de neuroloog zo ver een medische verklaring af te geven. Wat blijkt: DCD. Dus na vijf jaar weet we zeker wat ze heeft”

Kinderen met DCD hebben vaker moeite met

• Het leren van nieuwe dingen (activiteiten, vaardigheden)
• Concentreren
• Schrijven
• Duidelijk te praten
• Gedachten te uiten
• Aan te kleden
• Snel te denken
• Sporten
• Gedachten te ordenen

De onzichtbaarheid van de handicap maakt het extra lastig voor het kind zelf en de omgeving om de handicap te begrijpen en er goed op in te spelen. Dan is het ook nog zo dat je de ene dag minder last kunt hebben van DCD dan de volgende, want hoe lekkerder je in je vel zit hoe minder last van DCD. Onbegrijpelijk voor de omgeving en ongrijpbaar voor het kind.
Een kind met DCD kan regelmatig niet voldoen aan de verwachtingen en vanzelfsprekendheid van dagelijkse handelingsrituelen. Daardoor krijgt het kind vaak negatieve feedback. Afhankelijk van de ernst en het type DCD, kunnen deze kinderen veel van die nare momenten beleven op een dag. Uit onderzoek blijkt dat dit één van de meest schadelijke effecten is voor het kind met deze handicap. Op de lange termijn kunnen deze negatieve ervaringen leiden tot onzekerheid, faalangst en een laag zelfbeeld. Omdat de handicap nog onbekend is moet er in de omgeving goede informatie gegeven worden over DCD, waardoor er begrip kan ontstaan voor de problemen